Σε μια περίοδο που γίνεται αρκετή κουβέντα για τους τερματοφύλακες, αισθάνομαι την ανάγκη να σταθώ σ’ ένα παιδί το οποίο πιστεύω πολύ αφού το ξέρω καλά καθώς συνεργάστηκα μαζί του στον Ολυμπιακό.
Μιλάω για τον Λευτέρη Χουτεσιώτη. Δεν θα τον χαρακτηρίσω ταλέντο αφού τον Ιούλιο κλείνει τα 25. Στην ηλικία του άλλοι έχουν κάνει ήδη σημαντική καριέρα. Όμως, επειδή μιλάμε και για τη συγκεκριμένη θέση, δεν τον έχουν… πάρει τα χρόνια. Μπορεί να φανεί βαρύ αυτό που θα πω αλλά το πιστεύω απόλυτα. Ο Λευτέρης έχει το πακέτο και το μυαλό να γίνει ο επόμενος Νικοπολίδης του Ολυμπιακού. Μην ξεχνάμε ότι ο Αντώνης αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό μετά τα 30 κι έκανε την πραγματικά σημαντική του καριέρα από το καλοκαίρι του 2004 (με την Εθνική στο Euro) και μετά ως παίκτης των ερυθρολεύκων. Μπορεί να γίνει εκ των αρχηγών του Ολυμπιακού και να παίξει ρόλο στην ομάδα.
Ο Λεύτερης είναι ένα παιδί που έχει προσπαθήσει πολύ στον Ολυμπιακό. Έχει δουλέψει πάρα πολύ, έχει… ματώσει θα έλεγα για να είναι στην πρώτη ομάδα. Και τα έχει καταφέρει. Ο Ολυμπιακός από την μεριά του τον κράτησε και του δίνει την ευκαιρία. Μελλοντικά θα τον αξιοποιήσει όπως πρέπει νομίζω αν και δεν είμαι πλέον ο αρμόδιος να πω ή εισηγηθώ. Παρατηρητής εκτός κλαμπ είμαι πια.
Το σημαντικό με τον Χουτεσιώτη, πέρα από τις όποιες ικανότητες, είναι το μυαλό του. Είναι σοβαρό παιδί κι αυτό είναι βασικό προσόν για τερματοφύλακα. Όλα τα άλλα τα τεχνικά χαρακτηριστικά που έχει σε καλό επίπεδο μπορεί να τα βελτιώσει. Κάπου εδώ θέλω να πω και μια ιστορία. Πρώτη φορά συνάντησα τον Λευτέρη περίπου το 2009 όταν δούλευα στον Παναθηναϊκό. Ο Χουτεσιώτης έρχονταν από τη Λάρισα για να δοκιμαστεί στον Παναθηναϊκό. Ήταν τέτοιες οι συγκυρίες όμως που δεν μου έδωσαν την ευκαιρία να τον κρατήσω. Υπήρχαν άλλα δύο παιδιά που προηγούνταν και ήθελα να τα στηρίξω.
Ο Λευτέρης πήγε έπειτα στον Ολυμπιακό, δούλεψε μόχθησε και έπειτα συναντηθήκαμε ξανά το 2012 που βρέθηκα κι εγώ στην ομάδα του Πειραιά. Ήμουν τότε ο πρώτος που τον ανέβασε στην πρώτη ομάδα. Του εξήγησα μάλιστα για ποιο λόγο δεν τον κράτησα τότε στον Παναθηναϊκό και προς τιμήν του ούτε μου το… κράτησε ή έδειξε να είναι θυμωμένος.